- həvəssiz
- неохотно.
Азербайджанско-русский словарь. — Баку. Х. Азизбеков. 1984.
həvəssiz
Смотреть что такое "həvəssiz" в других словарях:
SSIZ — Japan Line Limited (Regional » Railroads) … Abbreviations dictionary
SSIZ — abbr. Japan Line Limited [railway pool code] … Dictionary of abbreviations
əşsiz — sif. 1. Tayı, bərabəri, misli olmayan. 2. Dostu, yaxın adamı, həmdəmi olmayan; tək … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
nəfəssiz — sif. və zərf 1. Haldan düşmüş, cansız. Nəfəssiz düşüb qaldı. – Dinlədilər yolu bir az nəfəssiz; Qaldılar bir qədər səmirsiz, səssiz. H. K. S.. Mən bu lövhələri xəstə, nəfəssiz; Seyr edərək həmən, yüyürdüm səssiz. S. V.. 2. məc. Adamsız, insansız … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
səssiz — sif. və zərf 1. Səs çıxarmayan, səs çıxarmadan, asta(dan), yavaş(dan). Lakin <Nuriyyənin> balaca qəlbi səssiz, lal nəğmələr oxuyaraq məchul bir ümidlə yaşadı. İ. Ə.. O səssiz nəğmələri; Suların qucağından; Qopara bilsin gərək. B. V.. //… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
səssiz-səmirsiz — sif. və zərf Tamam səssiz, sakit, tam sükut içində. Səssiz səmirsiz gecələr. Səssiz səmirsiz kənd. Səssiz səmirsiz oturmaq. – Avqust . . səssiz səmirsiz otaqdan çıxıb yavaşca qapını örtdü. S. Vəliyev. <Şair:> Böyük məhəbbət də böyük çay… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
günəşsiz — sif. 1. Günəş olmayan, işıq olmayan, günsüz. Günəşsiz hava. 2. Gün düşməyən, işıqsız. Günəşsiz zirzəmi. Günəşsiz otaq. – Zindanın işıqsız, günəşsiz qaldı; Hümmətin ucadır, dam alçaq, Nəbi! Şəhriyar … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
həvəssiz — sif. və zərf Həvəsi olmayan, bir işi könülsüz, istəməyə istəməyə və ya zorla görən; ürəksiz, könülsüz, meyilsiz. Həvəssiz cavab vermək. – <Səkinə Züleyxanın> yenə həvəssiz olduğunu görüb susdu. M. İ.. <Nəcmi:> Balam, Qadir kursa çox… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
sakit — ə. sükut edən; səssiz, səssiz səmirsiz … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
samit — ə. 1) sakit, səssiz; 2) susan, danışmayan; 3) fonetikada: səssiz … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
can — is. <fars.> 1. Dini etiqada görə, ölümlə vücuddan ayrılan qeyri maddi varlıq; ruh. Hələ canı var. – Çıxmayan cana ümid var. (Məsəl). Südlə gələn canla çıxar. (Ata. sözü). Səni canan sanıram, çıx bədənimdən, ey can! F.. Kərəm deyər: Haqq… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
